هم زمان با انقلاب اسلامي ايران دامدارن نشل نيز مراتع اجدادي خود را به كمك جوانان ، پيران و همه و همه پس گرفتند . افرادي كه جواني و زندگي خود را وقف مردم نمودند هرچند مورد بي مهري زمانه قرار گرفتند. حال پرسش اساسي اين است كه امروز بعد از 36 سال از بازپس گيري مراتع آيا به خوبي آنرا حفظ نموديم؟ ايا براي ادامه حيات دام و دامداري برنامه ريزي كرده ايم؟ آيا به آينده تاريك پيش روي دامپروري نشل انديشه كرده ايم ؟ و هزاران سوال بي جواب كه آينده اين مراتع را در حاله اي از ابهام قرار مي دهد.... براستي چه بايد كرد؟ راه كدام است؟