وعده های انتخاباتی، حرف هایی از جنس توسعه و عمران و آبادی نشل و .... کمتر از یک سال دوام داشت و اینک در دومین سال مدیریت شورا و دهیاری نشل اختلاف اعضای شورا فدای توسعه و عمران نشل شده است . اتحاد و همدلی جای خود را با قهر و دعوا عوض نموده است. براستی گناه این مردم چیست ؟ چه کسی و یا چه کسانی مقصرند? چرا امیدها به یاس بدل شده است؟ چه باید کرد؟ وعده همکاری و مشارکت همه اقشار و تحصیل کرده ها چه شد؟ همه هم دل و هم صدا پر شور به نشل آمدیم و در انتخابات شرکت نمودیم. طرح دادیم ، ایده دادیم ولی ...... براستی به کجا می رویم ؟ کاش دوستان کمی از فضای بسته سنتی و تفکرات محدود ، با دید بازتر به مسائل می نگریستند.... همیشه امیدوار بودم و هستم و انسان به امید زنده است اما در خصوص وضعیت فعلی مدیریت نشل بسیار جای نگرانی است.