بارها اين عبارت را شنيده ايم "لنگش كن". وقتي بطور مشخص و صريح درگير مسائلي نشويم بيان كارشناسي كاري بس دشوار به نظر مي رسد. همه ما خواهان پيشرفت و اعتلاي نشل هستيم و همواره به خود مي گوييم گذشته ها گذشته ، به امروز و آينده بايد فكر كنيم ، تعصب و قوم گرايي را فراموش كنيم و با همدلي و اتحاد به نشلي آباد بيانديشيم و براي تحقق اين خواسته رخت همت بر تن كنيم. اما گاهي بيان الفاظ و كلمات ساده و شيرين به نظر آمده و در عمل چيزي به غير ازآن خواهد بود. حال خوتان قضاوت كنيد  كه  كليد گمشده و حلقه مفقوده بسياري از مشكلات امروز نشل  كجا نهفته است. بهار 87 نامه اي از يكي از كشاورزان منطقه جاپشت نشل براي امضاء دريافت نمودم كه حدود 20 نفر ازكشاورزان من الجمله بنده  خواهان لوله گذاري و مرمت نهر آب منتهي به بيش از 50 هكتار از زمين هاي زراعي جا پشت بودند.  مسير طولاني نهر آب ، تعداد بالاي زمين ها و سنگلاخي بودن زمين هاي عبور نهر آب دسترسي نيمي از زمين ها به آب را در فصل بهار و تابستان عملا غير ممكن مي سازد. بنده به كمك آقاي اسماعيل نژاد مسوليت پيگيري طرح لوله گذاري  نهر را علي رغم عدم نياز به آب نهر مذكور و صرفا جهت كمك به آباداني مزارع تحت نهر آب منطقه جاپشت پذيرفته و با مشقات فراوان، پيگيريهاي 4 ساله و رفتن حداقل 8 مرتبه به جهاد كشاورزي استان و همچنين ملاقات و تماس هاي تلفني مكرر با كارشناسان اداره جهاد كشاورزي آمل ضمن  از بين بردن ذهنيت منفي ايجاد شده قبلي از نشل  در اذهان مديران جهاد كشاورزي موفق به تصويب طرح براي لوله گذاري 1000متر به ميزان 50 ميليون تومان در سال 91 شديم و همچنين موافقت جهاد كشاورزي براي لوله گذاري تمام نهر هاي مزارع نشل به ميزان 50000 متر براي سالهاي آتي شديم.  پيشنهادي كه از روز اول با هماهنگي شوراي اسلامي و مهر تاييد آنها به اداره جهاد كشاورزي آمل و استان  ابلاغ و به ثمر رسيد. بالاخره در بهار 91 كارشناسان جهاد بهمراه پيمانكار طرح و همچنين برخي از كشاورزان جهت تحويل و ابلاغ طرح از مسير لوله گذاري بازديد نموده و مقرر شد   با مهر شورا و يا دهيار طرح مذكور عملياتي شود. يكي از اعضاي شورا نه تنها از امضاء ابلاغيه استقبال نكرد  بلكه با جوسازي و برخورد غير مسئولانه مسيري كه پس از 4 سال تلاش خستگي ناپذير هموار گرديده بود را با درگيري با كارشناس جهاد ، تهمت رشوه خواري و شكايت از بنده براي هميشه مسدود نمود . هر چند با تلاش مجدد و همكاري ديگر اعضاي شورا و دهيار محترم اين طرح مجدداً عملياتي شده است و گامي كوچك براي نشل برداشته شد ولي تخريب ذهنيت جهاد كشاورزي و ايجاد فضاي درگيري شايد ادامه طرح براي لوله گذاري ديگر نهر ها را غير ممكن سازد. حال سوال اساسي اين است چه بايد كرد؟ سكوت و اميدوار ماندن به آينده اي كه در ابهام است و يا وارد ميدان شدن بجاي " لنگش كن" . هر چند اين تجربه به قيمت از دست رفتن وقت ، انرژي و شكايت عليه بنده تمام شد . هرچند تشويق نشدم بلكه با تهديد  و شكايت روبرو شدم ولي به اين اصل پايبند تر شدم كه به عمل كار آيد نه به حرف . فردا براي ساختن نشل خيلي دير است . امروز بايد در هر كجا هستيم كاري بكنيم نه فقط انتقاد كرده يا حرف بزنيم .روشنفكراني كه فقط در فضاي مجازي و وب سايت ها خود حرف هاي زيبايي مي زنند و در برابر كوچكترين موضع گيري محافظه كارانه عمل مي كنند ، دوستاني كه در چنين مواقع غريبه مي شوند و عوامي كه سكوت اختيار مي كنند. امروز به عمق گفته پرفسور حسابي  پي بردم" جهان سوم جايي است كه اگر بخواهي مملكتت را آباد كني، خانه ات را ويران مي كنند و اگر بخواهي خانه ات را آباد كني بايد مملكتت را ويران كني". حال قضاوت را به شما مي سپارم . چگونه بايد رفتار نمود و تا به كي در لاك محافظه كاري و صبر فرو رفت ؟ آيا وقت آن نيست كه من خواننده به ديگراني كه آگاه نيستند آگاهي ببخشم و با بي تعصبي از كنار مسائلي كه شايد ديگر فرصت جبراني براي آنها نباشد رد نشوم. براستي سر نخ اين كلاف سردر گم كجاست؟